Op zijn zestiende werd Majd Trabeshi door zijn vader verplicht te vluchten uit Damascus. Anders moest hij naar het leger; in Syrië moeten jongens vanaf 17 jaar soldaat worden. Majd was toen een gewone scholier zonder levenservaring. Tijdens zijn vlucht naar Europa zou een oom hem vergezellen. Toen die afhaakte, besloot Majd om in zijn eentje de zee over te steken. Hij maakte de overtocht met 63 anderen in een klein bootje van 9 meter lang. Iedereen was bang.

De boot begint snel water te maken en ze besluiten om alle rugzakken in de zee te gooien, zelfs hun batterijladers gooien ze overboord. Ze houden enkel hun gsm en papieren. Maar de boot blijft zinken, ook de motor zit onder water en start niet meer. Samen met zeven anderen springt Majd in het water om het bootje richting de Griekse territoriale wateren te duwen. Uiteindelijk worden ze opgemerkt door een vissersschip en worden ze opgepikt door 2 schepen. 2 jongens die met hem in het water waren gesprongen zijn echter verdwenen.

Majd strandt in Nieuwpoort en laat zijn ouders overkomen. Hij vindt het heerlijk om onder water te zwemmen, dan vergeet hij alles en voelt hij zich vrij.