Manal Mohammad
De verhalen van bootvluchtelingen lieten een diepe indruk na bij nieuwslezer Manal Mohammad. Ze werkte in Irak voor een Koerdisch tv-kanaal en elke dag las ze over mensen die verdronken waren en families die verdwenen. En ook al wist ze dat de smokkelaars de grote schuldigen waren, toch begon zij de zee te beschouwen als een monster.
Omdat haar man, de fotograaf Sipan Hota, gevaar liep in Syrië besloten ze om het land te verlaten. Met hun 2 dochters proberen ze een nieuwe thuis te maken in Bredene. Dat is niet gemakkelijk. Met haar hoofd is Manal nog altijd in Syrië terwijl ze probeert in België een leven op te bouwen. De administratieve mallemolen, de 2 kleine kinderen, de integratie, de taal leren, het is soms te veel. Maar als ze langs het water wandelt dan vergeet ze alle problemen. De stem van de zee, het geluid van de golven maken haar rustig. Ze wil niet meer vluchten, ze heeft een plek gevonden waar ze wil blijven.
