We spraken op 17 maart met Marnix Verleene in zijn studieruimte. Hij viste nog een tijd samen met zijn vrouw. Maar ze zijn ermee gestopt.
Eén van de kunstenaars onder de vissers: schreef een boek en poëzie, doet spoken word. Begon een schip te bouwen om daarmee naar Australië te varen. Onderweg zou hij zijn model voor de visserij promoten: kleinschalig, voor de kust, de korte keten. Co-organisator van een benefiet om het schip te helpen betalen. Maar het is niet afgeraakt. Kreeg als tiener de boom van de mast tegen zijn kop en heeft er een aparte manier van denken en functioneren aan overgehouden. Zie bvb zijn knopenkaart.