We treffen Rein Vedelaar in de kleine kantine in de buik van de Z.24 'Elia', het schip van zijn zoon Stephane. De Elia ligt voor onderhoud aan de wal in Oostende, na tegenslag met de hijsarmen van de boomkor. Rein heeft met de mechaniek geholpen.
Een tweede keer hebben we hem rendez-vous gegeven aan de tramhalte op het Marie-Joséplein in Oostende en nemen we een koffie in het burgerlijke decor van Hotel du Parc.
Rein is visser met rust. Maar rusten kan hij niet, hij piekert over een woonst en leefgeld... en over zijn zoon, waar die op dat moment aan het vissen is, hij kijkt het online na op vesselfinder, want vissers leiden een bestaan vol risico's.
Rein draagt een gouden oorring, met daarin de afbeelding van een vissersboot. Die sieraden zijn een traditie onder vissers; als een visser verongelukte, kon de familie de ring verzilveren om er een uitvaart mee te bekostigen.
Reinder Vedelaar heeft ver weg gevist, tot voor de kusten van Senegal en Mauretanië. Hij zag er hoe de vissersstand in armoede werd gedreven: hoe meer vis daar door industriële schepen werd gevangen, hoe leger de zee voor de lokale vissers, hoe verder ze met hun houten boten de oceaan in moesten om toch nog iets te vangen. Daar, diep in de oceaan, kwam het schip met Rein Vedelaar hen tegen.